Μεθεόρτια

Του Φεδερίκου Λαζαρίδη, Προέδρου και Δ/ντος Συμβούλου της NICO LAZARI

Έχουν περάσει σχεδόν τρεις εβδομάδες από το “νέο-παλιό” ΟΙΝΟΡΑΜΑ και προβληματιζόμουν αν θα έπρεπε να γράψω τις σκέψεις μου ή να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Αποφάσισα να τις μοιραστώ.

Είμαι βέβαιος ότι η διάθεση όλων των συμμετεχόντων ήταν το φετινό ΟΙΝΟΡΑΜΑ να σηματοδοτήσει την “άνοιξη” μετά από την περίοδο της πανδημίας. Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί μία, κατά γενική ομολογία υψηλών απαιτήσεων και προσδοκιών αλλά και εξαιρετικά συντονισμένη διοργάνωση.

Περίπου 10 ημέρες μετά, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν οι μισοί από όσους επισκέφθηκαν την εκδήλωση, παρ’ όλα τα μέτρα προστασίας, νόσησαν τελικά από COVID. Καταλάβαμε έτσι όλοι ότι η πανδημία είναι εδώ και δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε. Αντίθετα, οφείλουμε να προβληματιστούμε για μελλοντικές μαζικές εκδηλώσεις.

Η έκθεση ξεκίνησε στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. Η αναμενόμενη «άνοιξη», γύρισε γρήγορα σε «χειμώνα», καθώς έγιναν αμέσως αντιληπτές οι άμεσες αλλά και οι μακροχρόνιες συνέπειες του πολέμου, που θεωρώ πως θα διαρκέσουν για αρκετά χρόνια. Οι ελπίδες για μια τουριστική ανάκαμψη μάλλον περιορίζονται για μια ακόμη φορά.

Λίγο η κακοκαιρία του Σαββάτου, λίγο η διστακτικότητα του κόσμου να έρθει, περιόρισαν την επισκεψιμότητα της εκδήλωσης μόνον την ημέρα της Κυριακής.

Ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για πωλήσεις και για καινοτομίες, οι μόνες συζητήσεις όλων είχαν να κάνουν με τις αυξήσεις, τα κόστη και την μεμψιμοιρία της εποχής.

Μετά από καιρό, είχαμε τη δυνατότητα να συναντήσουμε και κάποιους πελάτες από το εξωτερικό. Χαρήκαμε που τους είδαμε, έστω και για λίγο, διότι οι ώρες που αφιέρωσαν ήταν περιορισμένες. Βλέπετε, η επιλογή της νυχτερινής διασκέδασης δεν επέτρεψε σε μερικούς να παραστούν όσο θα έπρεπε στην έκθεση. Μακάρι μια φορά το “ωφέλιμο” να ήταν περισσότερο από το “τερπνόν”!

Οφείλω να σταθώ σε μερικές διαπιστώσεις που έκανα δοκιμάζοντας οινικά προϊόντα στη συγκεκριμένη έκθεση.

-Τα λευκά κρασιά ήταν γενικά καλύτερα, ίσως και βελτιωμένα, σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές. Είναι φανερή η καλή δουλειά που έχει γίνει σε πολλά επίπεδα.

-Δεν βλέπω να ξεπερνάμε ακόμα τη λογική των “φρέσκων” κρασιών. Γιατί εμείς οι παραγωγοί δεν μπορούμε να ξεφύγουμε και να δείξουμε την αξία και κάποιων πιο ώριμων λευκών κρασιών. Πρέπει να είναι όλα  φρέσκα ή orange; Ποιος το ορίζει αυτό;;;

-Rosé:  μεγάλη προσπάθεια, μεγάλες προσδοκίες από όλους και με ό,τι μέσο έχει ο κάθε ένας. Αλλά έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε, καθώς απέχουμε αρκετά από το υψηλό επίπεδο των λευκών. Γενικά διαπιστώνω μια διάθεση για «overdue», να κάνουμε δοκιμές επί δοκιμών, πολλά πράγματα συγχρόνως μαζί, δίχως συγκεκριμένη γραμμή και στόχο για τα προϊόντα που θέλουμε να δημιουργήσουμε.

-Διερωτώμαι: γιατί δεν επιδεικνύεται ο ανάλογος ζήλος και η ανάλογη εξέλιξη και στα ερυθρά; Αναρωτιέμαι δε, μήπως πάμε και πίσω; Μιλάω πάντα γενικά και όχι εξειδικευμένα. Σε καμία περίπτωση δεν «μηδενίζω» κάποια πολύ καλά ερυθρά, τα οποία εδώ και χρόνια δομούνται από τους παραγωγούς για να γίνουν ολοένα και καλύτερα. Είναι όμως λίγα. Εδώ μιλάμε για τον ερυθρό οίνο, τον βασιλιά των οινολογικών προϊόντων, αυτόν που θα δώσει διαχρονικά κύρος στον παραγωγό, την περιοχή και την χώρα.

Οι παρατηρήσεις αυτές ισχύουν και για την Oenotelia που διεξάγεται στο πλαίσιο της FOOD EXPO, τη δεύτερη μεγάλη έκθεση του κλάδου. Σαφέστατα πρόκειται και εδώ για ένα μεγάλο οινικό θεσμό, που του αξίζει να γίνει μεγαλύτερο και καλύτερο. Αλλά γιατί θα πρέπει να γίνεται overlapping επάνω στην ΟΙΝΟΡΑΜΑ και να διοργανώνεται ταυτόχρονα, τις ίδιες ακριβώς ημέρες! Απορώ, γιατί δεν λέει κανένας από τους διοργανωτές να καταλάβει πόσο αστείο είναι όλο αυτό!